Ik ben aan het schrijven aan het ebook over de opleiding. En het is een beetje een bevalling. Best letterlijk: na een hele tijd ‘in mijn buik’ gegroeid te zijn, nadat ik mijn Creative Power zijn werk heb laten doen en het vol en bol kon worden is het er nu allemaal uit aan het komen 😆
Ok, dat klinkt een beetje raar. Maar het is wel zo. Ik ga lekker met je delen onderweg. Zie het als een kraamfeestje wat ietsje langer in beslag neemt.

Morgen deel twee. Vandaag deel een: de inleiding 😊

Na een lange tijd van dubben en wikken en wegen, na tientallen – maak er trouwens maar honderd van – keer nadenken over hoe dan, hoe vaak dan, hoe intensief dan en op welke manier, na een geweldige spar-dag met deelnemers van The Freedom To Fly die mee wilden denken en hun inzichten, inspiratie, ervaringen en kennis wilden delen (alle liefs en applaus voor en dank aan Kirsten, Esther, Barbara, Femia, Karen, Leonie, Sanne en Tamara! Jeej!), nou ja, na dat alles, schrijf ik nu dit ebook.

En ik ben er blij mee. Wat het voelt zo waar en raak en het klopt gewoon als een bus. Kijk, ik wilde niks hiërarchisch. En ik wilde niks slepends. Niks met ingewikkelde lagen en gedoe. Maar tegelijk wilde ik dat mijn Freedom To Fly goed beschermd zou zijn. Dat het geen eigen verhaal zou gaan leiden, er niet mee aan de haal werd gegaan. En tegelijk ook weer moest de vrijheid wel voelbaar blijven tijdens de opleiding en in de manier van ermee werken, voor de mensen die deze opleiding doen. Geen te krappe jas, geen strakke kaders, alle ruimte voor de uniciteit van elke deelnemer. Dat allemaal tegelijk. Daarvoor was wat nodig. Innerlijk werk ook.

Groeien van ik-wil-geen-beperkingen-opleggen naar ik-sta-voor-mijn-visie-en-werk. Van ja-maar-iedereen-moet-zich-vrij-voelen naar dit-is-The-Freedom-To-Fly-en-het-komt-nauw. Aandacht en erkenning voor mijn eigen gevoel van nuance en detail en het belang daarvan. Ook groeien naar durven kiezen voor vertrouwen en geloof in de ander, dat het goed komt, gedragen is, gesteund wordt. En dat het heel, heel veel gaat opleveren, op manieren en momenten die nog helemaal niet zichtbaar zijn. Een impact die ik nu nog helemaal niet overzie, maar die ik wel kan voelen. Niet alleen voor mij, trouwens. Of voor The Freedom To Fly als kader en handvat en inspiratie en inzicht. Of voor de deelnemers. Maar veel meer. Loslaten hoe dat er dan zou uitzien, ja, dat was ook een deel van het proces.

Het heeft een aantal jaren nodig gehad om dit te laten ontvouwen. Ik heb altijd wel geweten: het komt wel. Alles op z’n tijd. En die tijd is nu.