Laten we eerlijk zijn, je werk bepaalt voor een groot deel wie je bent. Een baan om van te balen maakt je leven nou eenmaal een stuk minder leuk. En elke dag zingend naar je werk willen we allemaal, maar is voor velen geen realiteit.

En dan begint het geping-pong in je hoofd: ja, maar als ik niet werk, kan ik überhaupt niet leven! Ja, maar dit is ook niet echt leven… Ja, maar ik moet wel geld hebben om leuke dingen te kunnen doen waardoor ik nog een béétje kan genieten! Ja, maar als ik dit werk niet zou doen zou ik misschien wel gewoon elke dag genieten… Ja, maar ik moet ook zorgen voor anderen in mijn huishouden, ik heb verantwoordelijkheid! Ja, maar niet gelukkig zijn kan natuurlijk ook niet, ik heb ook verantwoordelijkheid naar mezelf…

Wat een enorm energielek. Twee (als je geluk hebt, want het kunnen er ook rustig 5 zijn) stemmen in je hoofd die allebei gelijk hebben, vanuit hun positie gezien. En die daar dan ruzie over maken. Meestal duw je ze na een tijdje gewoon weg en ga je door, want er naar gaan zitten luisteren werkt ook al niet.

Wat werkt dan wel? Waardoor krijg je weer een beetje rust in je lijf en geluk in je hoofd? Beantwoord voor jezelf eens de volgende vragen en kijk of het iets oplevert.

Wat heb je hiervoor nodig?
Een uurtje voor jezelf, een pen en papier. Kopje thee en/of leuk muziekje zijn optioneel.

Ten eerste
Weet je nog hoe je je voelde toen je deze baan kreeg? Was je blij? Keek je er tegen op? Voelde je al aan je water dat het niet echt iets voor jou zou zijn? Of was het een enorme opluchting eindelijk iets vast en zekers te hebben? Probeer eens terug te halen wat je dacht, voelde en hoe je deed en schrijf het op.

Ten tweede
Wat leert het je? Wat heeft het je geleerd? Dat kan iets inhoudelijks zijn, maar bijvoorbeeld ook iets in jouw omgang met anderen. Zo heb ik zelf eens een baan gehad waarin ik werd gebruikt als voetveeg. Echt waar. En ik liet het allemaal gebeuren: ik vond het normaal, vond (net als de anderen) dat ik nog heel veel te leren had, dat ik ‘onderaan de ladder’ stond. Tot het moment waarop ik het níet meer normaal vond (en toen begon dan ook het grote balen en met tegenzin gaan).

Ten derde
Als je voor jezelf helder hebt wat je dachtdat het je zou brengen, en je weet wat het je heeftgebracht, denk dan eens na over wat je er nu mee zou willen. Je bent veranderd, sinds je dit werk bent gaan doen. Waarin? Wat is er nu anders in jou zelf? En waar precies past het niet meer zoals het eerst wel paste? Als het nooit gepast heeft, wat maakt dat je daar eerst wel mee kon leven en nu niet meer?

Ten vierde
Droom jouw droom: hoe zou je je werk willen doen vanuit wie je nu bent? Wil je dit werk maar dan anders? Wil je totaal ander werk? Hoe wil je je voelen als je werkt, hoe wil je je voelen als je vrij bent? Maak het uitgebreid en groot. Go for it! Voel en schrijf op wat jou blij zou maken, elke dag, zodat ‘werk’ en ‘balans’ niet eens meer twee verschillende woorden voor je zijn, maar een gegeven, iets waarop je kunt vertrouwen en waar je energie uit haalt in plaats van dat het je kost.

Hoe zou het zijn wanneer al die stemmen het grondig met elkaar eens zouden zijn?

Ten vijfde
Zet een eerste stap. Wat ga je morgen doen om jouw droom waar te maken? Met wie ga je in gesprek? Zet je de wekker eerder? Zet je een meditatie op je iPhone voor in de pauze? Ga je wandelen in plaats van doorwerken? Neem je eens 15 minuten voor jezelf om niets te doen? Wat wordt het ieniemienie kleine stapje richting hoe je het liever zou hebben?

Ten zesde
Ah ja. Deze past niet meer in het uur. Maar het is net zo goed van wezenlijk belang en het gaat over woede. Kijk, dat zit zo: alles wat jou remt of tegenhoud in het ervaren van jezelf wekt, ergens diep van binnen, woede op. We hebben natuurlijk geleerd dat woede slecht is en dat je als keurig en sociaal en vriendelijk persoon daar niets van mag laten merken, maar desalniettemin. Het zit er. Vaak als een kurk: het stopt de boel dicht. Het remt jouw flow en houd je energie gevangen als champagne in een fles. Dus de laatste en meest effectieve en belangrijkste stap om de boel weer te laten stromen in de richting van jouw droom is het laten knallen van die kurk. Hoe je dat doet? Zoek een manier die bij je past. Sommigen maken woedende krastekeningen (dat kun je trouwens het best met je niet-dominante hand doen), anderen lopen hard en knallen met iedere stap de boosheid eruit. In je eentje in een zo geluids-dicht-mogelijke ruimte stampvoetend eens even vertellen hoe je erover denkt kan ook heel fijn zijn. De auto is bijzonder geschikt, maar dan wel op de snelweg. Zoek in elk geval een manier die nietschadelijk is voor anderen. Het is immers van jou, deze prop naar beneden geduwde bittere boosheid. Ontstaan omdat je even vergeten was wie je bent.

Ik ben benieuwd naar wat het jou oplevert, deze vragen. En ik ben benieuwd naar jouw manier om je boosheid te lozen. Laat het me weten, dat vind ik leuk!