Ik las pas een artikel over meditatie. Of eigenlijk, over hoe je kunt mediteren zonder dat het irritant is. Kijk. Dit raakte een voor mij redelijk wezenlijke ervaring: ik hou van de ontspanning van mediteren, van het even tot jezelf komen, tot rust komen en jezelf helemaal voelen en ervaren zonder de prikkels en afleiding van alles buiten jezelf. MAAR. Juist door de prikkels van mij zelf, van pijnlijke billen, slapende benen, rugpijn en, eerlijk gezegd, ook verveling ben ik al snel geneigd te denken: ‘duurt het nog lang…’.

Als echte meditatieheld(-in) kun je me natuurlijk wijzen op het loslaten van al dat soort zaken, het trainen van je meditatiespieren zal ik maar zeggen. Ik heb regelmatig meegemaakt dat mensen me een klein beetje zelfvoldaan of meewarig aankeken omdat ik ‘daar nog niet ben’, bij het overgeven aan en zonder oordeel ervaren van fysiek ongemak en loslaten van alles wat afleid. Zo’n blik alsof je net vreselijk je best hebt gedaan op het spelen van een liedje op je pas ontdekte gitaar en iedereen luid en duidelijk denkt, nou, even oefenen nog, maar dan tóch heel beleefd klapt.

Dat je, als je zegt, ‘aan niets denken??!’ wordt bekeken met een blik van ‘ach meisje, jij moet nog HEEL VEEL leren..’.

En daar ga ik wel van uit, ja.

Maar wat ik in elk geval gelukkig al geleerd héb is: dingen doen op een manier die goed voelt. Dan voel ik me, logischerwijze, goed. Het is soms heel simpel, het leven. Deze beslissing heeft me veel opgeleverd.

Zo mediteer ik tegenwoordig alleen nog wanneer ik er zin in heb. En gek genoeg heb ik er veel meer zin in sinds ik mediteer op een manier die bij me past: comfortabel. Nee, niet op zo’n kussentje. Ik krijg overal al last van als ik er alleen maar naar kijk. Gewoon, ergens tegenaan leunend. Of hangend. Of liggend, ook helemaal fijn. Soms zelfs wordt het een dutje. Bijzonder verfrissend.

En verder denk ik lekker weg. Ik dacht altijd dat het niet mocht, denken tijdens mediteren. Dat je dan het hele PUNT van meditatie miste. Maar nu weet ik wel beter: mediteren is vooral even heel goed in contact staan met jezelf. Even heel goed naar jezelf luisteren. En ik heb nou eenmaal veel aan mezelf te vertellen. Ik heb ergens gelezen dat ‘nergens aan denken’ en ‘je hoofd leeg maken’ gewoon een truukje is. Bedoeld om mensen die enorm bezig zijn in hun hoofd met wat er allemaal anders moet en beter moet in hun leven even de weerstand tegen de natuurlijke stroom van liefde die eigenlijk altijd naar je toe komt te doen stoppen. Hah! Dat was precies wat ik wilde horen. Want ik heb weinig moeite met juist denken aan hele leuke, fijne, inspirerende dingen. Het ervaren van die stroom. Sindsdien ga ik helemaal los en verveel ik me geen seconde meer, tijdens zo’n meditatie. En áls ik me verveel ga ik iets anders doen. Ja sorry. Me vervelen vind ik niet leuk.

Ik kan ook heel goed dingen meemaken, tijdens meditaties. Dan wordt het meer een soort ontdekkingstocht of reis, ontmoet je van alles en ervaar je van alles. Totaal niet saai en bovendien vaak heel leerzaam: uiteindelijk bedenk je het natuurlijk allemaal zelf dus het zegt allemaal ook nog iets over je zelf.

En tijd: ik dacht altijd dat je dan minstens een half uur moest gaan stil zitten. Maar dat is gelukkig niet zo, dat heb je helemaal zelf in de hand! Wat een openbaring. Vergelijkbaar met de eerste keer dat ik ontdekte dat ik, toen ik net alleen woonde, de afwas ook gewoon kon laten staan, ’s avonds. Dat dan de afwaspolitie je niet de volgende ochtend een bekeuring kwam geven. Uiteindelijk heb ik geleerd dat ‘s avonds de afwas doen beter bij me past op de een of andere manier, vast iets te maken met ’s ochtends fris en fruitig willen starten in relatieve rust, maar dat terzijde.

Soms is het zo leuk in mijn hoofd en in mijn lijf dat ik ineens een uur verder ben, soms ben ik na tien minuten aan het bedenken wat ik ga koken die avond en gaat mijn meditatie naadloos over in de dingen van de dag.  En soms doe ik een poging en merk ik na één minuut al: dit gaat ‘m niet worden, ik wil teveel nu op dit moment en daar zit mediteren niet bij. Allemaal goed.

Om op het fysieke vlak te blijven: ook met sporten  heb ik deze worsteling ervaren.

Voorheen: sporten is goed voor mij MAAR ik heb de discipline niet. Ik moet leren discipline te hebben! Ik moet echt sporten, iedereen moet sporten, sporten is gezond en goed voor mijn hart en longen en anders ben ik niet fit en het is slecht voor mijn weerstand wanneer ik niet sport en dan wordt ik eerder ziek en dat is voor niemand leuk. Argh!

Nu: sporten is NIET goed voor mij WANT ik heb de discipline niet. Dan toch gaan en maar weer lid worden kost a. heel veel geld en b. heel veel energie want na vijf keer super-enthousiast (omdat ik dan denk dat ik mezelf nu eens en voor altijd verbeter) en vol commitment ervoor gáán kan ik me er de zesde keer vol zelfbeschuldiging en teleurstelling niet meer toe zetten. Balen. Falen. Dat is voor niemand leuk.

Wat past bij mij? Bewegen. Bewegen is goed voor me. Ik vind het heerlijk om te wandelen en loop dus bijna overal naar toe. Ik fiets alleen wanneer het qua tijd onhandig is te wandelen en ga met de auto als ik zware dingen moet sjouwen of wanneer het ver weg is. En ik ren mijn trappen op, een paar keer per dag. Het zijn er acht dus dat schiet lekker op. En soms doe ik in de ochtend de zonnegroet, soms ook ineens een heleboel ochtenden achter elkaar. En soms doe ik ineens buikspieroefeningen ofzo. Gewoon, wanneer het in me opkomt. Heel relaxed.

Wat als we de dingen gaan doen op een manier die bij ons past? Ook al past die manier bij niemand anders? Wat als we daar helemaal ok mee zijn en ook de ander helemaal ok kunnen laten zijn met hun manier?

Ik heb zo’n vermoeden dat de wereld er beter uit zou zien.

Ik heb zo’n vermoeden dat het begint met het volledig omhelzen van wie je bent op dat moment.

En ik heb zo’n vermoeden dat wanneer je dat doet je vanzelf met creatieve, praktische en bij jou passende oplossingen komt om te bereiken wat je wil. Dat, of je ontdekt dat het eigenlijk niet belangrijk voor jou is. En dan kun je het loslaten en je richten op de dingen die wél belangrijk voor je zijn.

Ik heb zo’n vermoeden dat het veel vrijheid geeft. En vrijheid voelt goed.