Super bang.⁣
En ook opgetogen, misselijk, verward en gespannen. Blij en zeker. Afwachtend en daadkrachtig. Argh.⁣
⁣
Eergisteren begon me te dagen dat het de bedoeling was dat ik ergens instapte. Ik was met Doug aan het Skypen en we spraken over hoe ons leven eruit zou gaan zien. Dat weet ik allang. We wonen in Victoria, in zijn nieuwe appartement, en hier, in Breda, in het mijne. We reizen veel. We brengen de Diamond Codes naar de plekken waarheen we ons herinneren te gaan en genieten met volle teugen van alles wat het leven ons brengt. En. En ook nog …⁣
⁣
En ook nog spreek ik internationaal op grote podia. Zo. Ik heb het opgeschreven. Ik zie dit al vanaf mijn 11e ongeveer. Ik weet het gewoon zeker. Heb het altijd geweten, het is gewoon waar. Mijn waar.⁣
⁣
En het begon me te dagen: this is it. Het begint nu.⁣
⁣
Ik liet mijn team weten, okay guys, kom maar op, ik ben er klaar voor. Ik weet dat het gewoon mijn plan is, ons plan is, en dat het tijd is eraan te beginnen.⁣
⁣
Marieke Zwinkels, International Speaker⁣
Inspireren, teachen, bevrijden, de weg zichtbaar maken, helpen herinneren, ontsluieren. Taal geven, uitspreken, de woorden aandragen. En The Language of Light.⁣
⁣
En gisteren kwam er iemand voorbij die dat biedt, als training. Nooit eerder voelde ik een ja, nu wel. Eigenlijk begon het meer langzaam te dagen: Jezus! Ik moet dit doen?! Eh, guys, moet ik dit doen???! JA! Zei mijn team. Yep. Yes. Go!⁣

Dus ik kreeg, natuurlijk, onwaarschijnlijke hoofdpijn. Doug vertelde me dat hij zag dat ik heel veel energie en info aan het binnenhalen was, maar tegelijk probeerde iets anders vast te houden. Dat het niet paste zo. En dat dat pijn deed. Vanmorgen, na een nacht van half out en half pijn vertelde hij me dat er iets zat, iets wat hij herkende in mij. Een disbelief. Alsof ik niet kon geloven dat ik dit echt zou gaan doen. En ik kon dat disbelief niet tegelijk vasthouden met de nieuwe info die binnenkwam.⁣
⁣
Dus ik moest kiezen. Natuurijk koos ik ervoor het los te laten.⁣
⁣
En ik zag dat er tussen mijn fysieke ogen en mijn derde oog een driehoek ontstond, en in het midden zat een zwarte klont raar materiaal. Een viezig teerachtig kwabbedingetje. Ernaar kijken deed waanzinnig veel pijn en ik duwde toch door, ik moest weten wat het was. Het bleek laag op laag op laag te zijn van uitspraken als:⁣
⁣
Jij hebt zo veel fantasie, wie gelooft jou nou⁣
⁣Jij moet altijd moeilijk doen en iedereen is het zat⁣
⁣Niemand wil met jou omgaan want er is altijd wat met jou⁣
⁣Iedereen vindt dat jij veel te veel bent: te druk, te ⁣uitgesproken, te dominant⁣
⁣Achter je rug om rolt iedereen met z’n ogen, daar heb je haar weer⁣
⁣
Yep. Mijn moeder had een barrier over mijn ogen (alle drie) gelegd. En met deze nieuwe keuze moest die laag weg. Ik moet mezelf gaan zien zoals ik werkelijk ben. Anders kan het natuurlijk nooit. Mezelf durven zien. ⁣Nee, ik geloof er al lang niet meer écht in. Maar die laag zat er blijkbaar nog wel, had nog een functie.

Waarom heb je dit dan zo gecreëerd?, vroeg Doug. Nou, omdat het niet eerder tijd was. We hadden werk te doen, Unveiling the Goddess, Working With Elohim, The Dreamer Awakens. Alles tot nu toe. Dus ja, ik ben blij met die laag. Het gaf me een kader. Zonder dat was ik hier nooit geweest, en had ik trouwens jou ook nooit ontmoet. Wie weet wie ik dan was geweest, wat ik had gedaan. Maar nu is het klaar.⁣
⁣
Het was niet alleen voor mij. Doug ‘moest’ The Language of Light spreken om dit weg te krijgen. Het lukte anders niet. Het was een hele klus, heel pijnlijk en heel ‘vies’ en heel zwaar. En hij kreeg precies dezelfde gedachten: disbelief. Want door ons gezamenlijk hart lag dit ook over hem. Dezelfde ervaringen, dezelfde soort woorden gehoord, keer op keer. Dus moesten we samen. Want hij gelooft namelijk wel in mij. Geen spoortje disbelief. En ik in hem. Ik weet al van het begin af aan dat hij ook de Language of Light spreekt. Hoe kan het ook anders. Het komt uit mijn hart, ons hart, ons gedeelde hart. We are same. Geen enkele twijfel. Dus met zijn geloof in mij en mijn geloof in hem verbraken we deze inmiddels knellende blokkade.⁣
⁣
Het was als een dam die doorbrak, ik voelde ‘m gaan, en ineens stroomde licht mijn hoofd in. Kotsmisselijk was ik. Parelmoer licht, met allerlei kleurtjes zacht roze, groen, blauw, goud. Mooi, maar ik voelde me super ziek.⁣
⁣
Ik ben uiteindelijk opgestaan en gaan douchen, het een beetje laten bezinken. En zojuist heb ik het pakket Book More Stages – Build A Lucrative Speaking Career And Pack Your Live Events…While Impacting Humanity gekocht. En een coachingsessie geboekt. Dit is pas het begin. Een eerste stap. Mijn hoofdpijn is weg. Ik zit te rillen van de kou. Loslaten. ⁣
⁣
Tegelijk lacht er iets in mij. Whoohoo! The next phase. En ik weet al waar die heen gaat. Ik weet al waar ik heen ga. Ik begin het me te herinneren en het wordt GAAF🥁🔥💕