Dag 8

Gisteravond heb ik een sessie gehad met mijn holistisch energetisch healer.

Dat is een hele mond vol, maar het komt er gewoon op neer dat hij met me meekijkt naar waar ik mezelf blokkeer en vervolgens ruimen we dat dan op. Loslaten dus weer! En ik begin mezelf echt te verheugen over de prachtige flow die er ontstaat in het proces waarin ik me bevind. Alles sluit zo mooi op elkaar aan. Het heeft een logische schoonheid waarvan ik ontroerd raak.

Mijn grootste stremming zat ‘m in de zorgen die ik me maakte over mijn kinderen. Dat kost blijkbaar nogal wat energie. En als je me had gevraagd: ‘Maak jij je veel zorgen over je kinderen?’ had ik verbaasd geroepen: ‘Nee joh! Die doen het hartstikke goed!’.

Maar ik deed het wel. Ik wilde ze het liefst ongeschonden door het leven loodsen.

Hoezo, vallen en opstaan?? Vallen doet pijn! Ik wilde ze, bovenal, behoeden voor de pijn die ik zelf als kind heb gevoeld. Voor de eenzaamheid, het niet snappen hoe het werkt, niet weten wat je moet doen om aardig, goed, genoeg te zijn.

En ik realiseerde me: zorgen voor de ander ontneemt de ander het proces. Oftewel, als ik mijn kinderen steeds probeer te behoeden voor nare ervaringen kunnen ze nooit hun eigen pad ontdekken. Ok. Even slikken, maar ik snap ‘m wel.

Het belangrijkste focuspunt vanaf nu is niet meer te ‘behoeden voor‘ maar sterk te maken zodat ze zélf keuzes kunnen maken die bij hen passen. Kennis en vaardigheden te helpen ontwikkelen zodat ze met elke situatie om kunnen gaan. Zodat ze kracht in hun ZELF vinden en niet afhankelijk zijn van de mensen om hen heen, de omstandigheden, gebeurtenissen, situaties.

Ze helpen in die eigen kracht te staan, vol vertrouwen en zelfliefde, vol innerlijk weten en intuïtie, vol levenslust en plezier.