Dag 7

Mijn hoofd zit propvol met duizenden gedachten. Die allemaal tegelijk gehoord willen worden. En liefst vaker dan één keer. Terwijl ik probeer te aarden voel ik me enigszins hopeloos: met geen mogelijkheid krijg ik mijn aandacht naar beneden. Mijn hoofd voelt zwaar.

Ik stel mezelf de vraag: wat kan ik doen? En ik hoor een liedje in mijn hoofd:

het is zoals het is zoals het is zoals het is zoals het is zoals het is zoals het is zoals het is

Het klinkt zo grappig dat ik er om moet lachen, en ik besluit meteen om dan maar alle gedachten los te laten die me proberen te vertellen dat het anders moet, want anders.. Want anders wat? Helemaal niks.

Focus van de dag: loslaten wat moet, wat anders moet, wat ook nog moet.

Vandaag hou ik mezelf vast, de hele dag. Ik zeg tegen mezelf: ‘Kom maar. Ik ben er voor jou. Rust maar uit, even in mijn armen. Alles is goed. Je bent op tijd. Je doet het goed.’

HETISZOALSHETISZOALSHETISZOALSHETIS