Dag 4

Moeizaam. Zo voelt het vandaag. Het is lastig mijn aandacht bij het proces te houden, lastig te blijven zitten, lastig het gewoon te doen. Ik dwaal af en denk aan boodschappen en wassen draaien. Ik merk dat ik er geïrriteerd en boos van wordt. Ineens is het heel makkelijk alles en iedereen buiten mezelf de schuld te geven van dit rotgevoel: het is te druk, ik moet te veel doen, aan te veel dingen denken. En dan ga ik hier zeker een beetje zitten mediteren! Ik zou beter iets kunnen DOEN!

Maar ik merk ook iets anders, een gevoel van ‘trap er niet in’. Ik realiseer me dat ik wordt geconfronteerd met een patroon.

Wanneer ik tijd en ruimte neem voor mezelf wordt ik onrustig.

Langzaam ontstaat er onderscheid tussen de drang van ‘ Ik moet iets doen!’ en het diepere besef ‘Dit is de onrust die naar boven komt omdat je eindelijk naar binnen gaat en naar jezelf luistert…’. Ik kan kiezen: welke van de twee geloof ik? Waardoor laat ik me leiden? Aangezien optie nummer één tot op heden niets heeft opgeleverd ga ik voor optie nummer twee. Een nieuwe keuze! Het maakt dat ik me een beetje dapper voel.

En eerst is het maken van die keuze nog fel, stevig, stampvoetend, gebaseerd op wilskracht en vastberadenheid. Maar terwijl ik mijn hart weer terugvind, erin adem en erin wegzak ontspant mijn lijf, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht en wordt de keuze zacht, warm en weldadig.

Met de focus op de nieuwe keuze komt het antwoord op de vraag ‘Wat heb je nodig?’ niet als verrassing:

‘Neem je ruimte in vandaag. Kies bewust voor voelen wat je voelt en laat dat er dan gewoon zijn.

Het geeft niet als je boosheid of verdriet of angst voelt. Vlucht niet weg in afleiding door van alles te gaan doen, blijf erbij, blijf bij jou.’

Het is het uitproberen waard.