Op de valreep heb ik vandaag een goed gesprek met mijn intuïtie. Het was zo confronterend en bloed eerlijk en grappig en simpel. Het ging zo:

Ik ben zo boos op jou, je hebt niet geluisterd.

Nee, sorry, ik durf nog niet maar ik werk aan meer en meer.

Ik ben jouw intuïtie.

Ik dacht mijn grens.

Jij weet echt niks hè.

Nee! Leer het me maar, ik wil het leren.

Ik ben jouw grens en jouw intuïtie en degene die weet wat wel en wat niet.

Bij beslissingen?

Ja, en bij keuzes, bijvoorbeeld over je bedrijf.

Zullen we elke dag even praten?

Ik praat elke dag tegen je! Zal jij elke dag even luisteren!

Zo. Op mijn nummer gezet door mijn intuïtie. En het is zo waar.

Hoe beter ik luister, hoe meer ik hoor.