Dag 36
De oefeningen gaan lekker, ik vind het heerlijk om te doen. En tegelijkertijd ben ik me er heel erg van bewust dat dit de laatste dagen zijn, dus zoals dat dan gaat ben ik half met mijn hoofd bij alles wat gebeurd is deze afgelopen 36 dagen. Ik voel me zo blij, en op een vreemde manier trots. Een gek soort gespannenheid. Het is bijna voorbij en ik kan niet geloven hoe veel het me heeft opgeleverd.
Als ik mezelf vraag wat nodig is lijkt het wel de omgekeerde wereld: ik zie de hele tijd zo’n paardebloemenbal met van die wegwaaiende pluisjes voor me. Zaaien. Je zou zeggen, dat komt vóór bouwen (gisteren) maar op de een of andere manier is het vandaag belangrijk.
Het is een mooi en zacht beeld, en de zaadjes vliegen zo ver tot ze uit mijn gezichtsveld verdwijnen. Terwijl ik er zo over nadenk vind ik dat passend, ik denk ook echt dat ik nu nog geen zich heb op alles wat hiervan, van dit proces, het gevolg zal zijn.
In elk geval ga ik zaaien vandaag, en ik maak een lijstje met de zaadjes die ik ga planten.