Dag 31

De inzichten van gisteren werken flink door: ik zie inmiddels hoe de verstrengeling met anderen ervoor zorgt dat ik samen situaties creëer. En zo’n samen gecreëerde situatie groeit uit tot een structuur, van gedachten en emoties en situaties waarin je allen iets te leren hebt. Waarin alle deelnemers worden geconfronteerd met hun eigen patronen en emoties en gedachten. Om ze op te ruimen, te helen. Om daar waar ik nog geen kracht hebt, in mijn kracht te kunnen gaan staan. En als ik daarmee klaar bent, stap ik eruit als ik wil, en zoek ik een nieuwe situatie die dán weer bij me past.

Ik blader terug en zie dat ik op dag 10 zoiets ook al had gevoeld met personen. Nu merk ik dat het groter kan, met bijvoorbeeld bedrijven of scholen. Plekken waar veel mensen bij elkaar een bepaalde sfeer, energie, cultuur neerzetten. Is het toeval, dat sommige organisaties open, transparant, eerlijk en oprecht zijn? Werknemers zich gezien en gehoord voelen? Terwijl andere organisaties gesloten zijn, er een zwijgcultuur heerst? Mensen bang zijn en zich onderdrukt voelen? Het zijn toch allemaal mensen? Waarom dat soort grote verschillen?

Omdat je samenkomt in co-creatie.

Deze inzichten rond co-creatie geven me de handvatten nieuwe keuzes te maken. Maar het allerbelangrijkste voor mij?  Door deze inzichten kan ik uit het oordeel blijven.

Zodra ik (ver-)oordeel, stap ik terug in de structuur. Dan vind ik er iets van en maak ik er dus deel van uit.