Dag 30

Ik voel me onrustig en versnipperd vandaag. En ik weet ook hoe dat komt: ik bevind me in een situatie waarin ik keuzes moet maken. Mijn gevoel voor loyaliteit weerhoudt me ervan om voor mezelf te kiezen.

Ik heb geleerd dat het goed is om te doen wat je hebt beloofd. Of die belofte nou specifiek gemaakt is, of dat het impliciet zo is begrepen. Dat maakt niets uit. Beloofd is beloofd.

Sommige beloftes maak je bewust, maar vaak ook niet. Die ontstaan gewoon, door gedrag en keuzes.

Ik denk bijvoorbeeld aan een rol die je op je neemt: de zorger binnen een groep bijvoorbeeld. Die van ‘leerling’ ten opzichte van een ‘leraar’. Of redder. Of degene die altijd de bezwaren maakt. Het is makkelijk in zo’n rol te blijven hangen. Voor mij en de ander(en)!

Maar wat inmiddels het allerlaatste is wat ík wil doen is: mezelf loslaten, in de steek laten, niet van mezelf houden. Ik kies vandaag duidelijk en beslist mezelf niet meer klem te zetten om maar loyaal te zijn. Als alles goed zit, hóef je niet loyaal te zijn. Dan is het gewoon goed. Dan kan iedereen stralen op volle kracht.