Dag 3

Ik wilde eens heel graag weten wat het verschil was tussen aan de ene kant focus leggen op dat wat goed voelt en aan de andere kant echt zijn. Ik wilde het verschil snappen tussen wanneer ik me richt op positieve en fijne dingen in mijn leven en wanneer ik de zaken waarvan ik verdrietig of boos of bang werd negeer of misschien zelfs onderdruk.

Dus stelde ik deze vraag aan een bijzondere en wijze man. Dat had natuurlijk ook een vrouw kunnen zijn, maar toevallig was dit een meneer waarmee ik al jaren werk en die mij al vaak op het juiste moment de juiste dingen heeft gezegd.

Het antwoord wat ik kreeg was even simpel als duidelijk als onthullend. En het ging als volgt:

Stel je voor, in jou zit een kast met een deur. In deze kast zit troep, zoals dat gaat in een kast. Er wordt van alles en nog wat in gestopt, kapot, onbruikbaar of enorm uit de tijd. Het kan nog niet weg maar je kijkt er ook niet meer naar. Je weet niet wat je ermee moet en dan is een kast met deur wel handig: lekker opgeruimd en uit het zicht. Niets mis mee, ook. Maar dan springt de deur open. Je doet hem weer dicht. Hij gaat weer open. Je doet hem weer dicht. Open, weer dicht. Kijk. Nu verandert de zaak. De openspringende deur vraagt steeds opnieuw aandacht. De kast zit misschien te vol, of er zit iets in wat er uit moet, of de deur is kapot, maakt niet uit wat de reden is, in elk geval kost het ineens energie die deur dicht te houden. En dat is het moment er naar te kijken.

Nou heb ik een groot deel van mijn leven ‘kijken naar dat wat goed voelt’ en ‘focus leggen op wat wél werkt’ verward met ‘de kastdeur uit alle macht en tot uitputting toe dichthouden’.

Dus het was nogal wat, dit inzicht. En het was het begin van een periode van opruimen en schoonmaken en weggooien en loslaten.

Op deze dag, vandaag, herinner ik me weer dat gesprek. Ik realiseer me hoe ver ik ben gekomen, van hoe ver ook. Mijn focus van vandaag ligt op blijheid om alles wat al gebeurd en veranderd en verschoven is. Op de zon die naar binnen kan schijnen.

Vandaag voel ik me dankbaar.