Dag 26

Met de aarde verbinden gaat makkelijk, het hele proces verloopt soepel en gewend. Het grieperige gevoel dat op de 22e dag begon is nog steeds aanwezig. Ik voel mijn lijf heel duidelijk terwijl ik hier zo zit en merk dat mijn aandacht er naar toe wordt getrokken.

Mijn lichaam wil echt aandacht. Rust, beter worden, tijd geven.

Op de vraag wat ik nodig heb zie ik een beeld wat ik direct maak: ikzelf helemaal omhuld door de aarde. Dat voelt lekker! Terwijl ik het teken voel ik de energie van deze dag, het omhullende, warme, verzorgende. Ja, dat is alweer een tijdje geleden dat ik zo voor mijn lijf heb gezorgd.

En natuurlijk hoort bij liefde voor jezelf ook lief zijn voor je lijf.

Ik denk hier verder over na en zie allerlei momenten dat ik gewoon maar door hobbelde zonder acht te slaan op mijn lichaam aan me voorbijtrekken. Hmm. Best vaak. Omdat ik binnen dit proces zo veel heb geleerd over macht en onmacht snap ik ook dat ik mijn lijf behoorlijk dominant heb behandeld… Niet echt een team, wij tweeën.

Wat nou als ik mijn lijf als beste vriendin zou behandelen?

Gevoelig zou worden voor de signalen die het geeft, deze ook opvolgen, ermee overleggen en luisteren naar wat het te zeggen heeft?

Ik heb zo’n gevoel dat het me heel veel zou opleveren, maar ook dat het een heel proces op zich is, lief zijn voor je lijf. Iets wat ik niet zomaar even doe, van de ene op de andere dag. Iets wat continue gestage aandacht vraagt. Ik weet al wat ik na deze 40 dagen ga doen!