Dag 2

Ik werd wakker vlak voor de wekker ging. Blijkbaar heb ik me er al op ingesteld. Mooi! Ik heb een hekel aan het geluid van mijn wekker.

Aarden&Balans gaat lekker, ik heb er duidelijk zin in! Binnen een paar minuten voel ik me supergoed. Ik zie een beeld van mezelf op een heuvel en zie hoe alle energie die daar te vinden is naar me toe trekt. Ik kan het zo inademen. Heel fijn. Al gauw wordt me duidelijk: aarde, water, vuur en lucht. Daar gaat het vandaag om. Nog nooit mee gewerkt en nog nooit iets mee gedaan maar hey, voor alles een eerste keer en het voelt fantastisch.

Het volgende wat ik voel is het zicht, het uitzicht. Ik realiseer me dat ik de laatste tijd vooral bezig was met wat ik (nog) wilde doen, en veel minder met waar ik heen wil. Wie ik wil zijn. Wat ik wil zijn.

Dus meer vanuit ‘wat is er nog niet goed en wat ga ik daar aan doen’ dan vanuit ‘wat is mijn droom en hoe ga ik daar heen’. Een enorm verschil van zijn.

Het liedje van Natasha Bedingfield speelt steeds door mijn hoofd:

Release your inner visions
Feel the rain on your skin
No one else can feel it for you
Only you can let it in
No one else, no one else
Can speak the words on your lips
Drench yourself in words unspoken
Live your life with arms wide open
Today is where your book begins

Ik krijg er steeds tranen van in mijn ogen. Blije tranen. En ik schilder in mijn hoofd een schilderij waarin ik mezelf zie als groot, licht, vol plezier en blijheid, in mijn kracht en anderen helpend in hun kracht te staan, verbonden met mezelf en de wereld om me heen. Eerst de grote lijnen en daarna de details: ja, ik wil zo wonen dat er ruimte is voor mij en mijn jongens. Ja, ik wil trainingen geven, lezingen, workshops, zoveel mogelijk verschillende opwindende uitdrukkingen van wat ik graag doe. Ja, ik wil reizen, avonturen beleven, genieten. Ja, ik wil boeken schrijven en manieren creëren, steeds meer en meer en meer vrijheid scheppen, voor mezelf en iedereen. Whiehiew!

En als een bommetje valt het inzicht: ik kan het allemaal zelf.

Ik bedoel niet, dat ik anderen niet nodig heb, no way. Ik hou van verbinden en delen en samen. Nee, ik bedoel: ik hoef nergens op te wachten, nergens toestemming voor te hebben, niemand hoeft het voor mij te doen. Ik ben vrij mijn eigen beslissingen te nemen en te doen wat voor mij goed voelt.

Ik snap ineens ook: die vrijheid is er nooit níet geweest. Maar er was wel een tijd waarin ik er niet in geloofde. En gelukkig is die tijd nu voorbij.

De hele dag blijft dit inzicht bij me en voelt het alsof er spannende opwindende dingen staan te gebeuren. Intens!