Als je die energie voelt, van o wat heeft het allemaal voor zin. Waarom moet ik er zo hard voor werken. Waarom wordt het me zo moeilijk gemaakt. Waarom is het zo, en niet anders. Waarom. Waarom. Waarom.

Weet dan, dat juist dat, dat gevoel, dat ik-ben-zielig-en-niemand-zorgt-voor-mij-ik-moet-het-allemaal-zelf-doen-godverdomme!!! Dat dát gevoel er nu uit kan. Knal het eruit. Gebruik je stem. Schreeuw. Scheld je team uit. En God. En iedereen die jou niet helpt. Dat pokke-universum.

Want deze mooie mooie maan helpt je alle restjes slachtofferschap en machteloosheid en radeloosheid uit je tenen naar boven te trekken. Nee! Ga het niet zitten weg-ademen en beredeneren dat het meevalt en jezelf vertellen dat je liefde en licht bent! Dat weet je allemaal al. Maar dit. Grijp je kans. Mag het er zijn? Hou je genoeg van jezelf om er HELEMAAL te mogen zijn? Ook dit? Dit onredelijke, enge en nare, dit woeste boze en destructieve?

Als het mag, kun je jezelf ervan bevrijden. Jouw team houdt nog net zoveel van jou. God ook. Het universum ook. En jij weer vele malen meer, van jezelf, met de keuze dit, dit stuk, slachtoffer zijn van het leven, de plek te geven die het verdient. Erkenning te geven. Ja. Zo voel je je soms. Ja, dat mag. Nee, je hoeft geen positievo te zijn die alleen maar blij is. Ja, je mag schelden en schreeuwen. Nee, je hoeft het niet te verdienen door een Good Girl te zijn. Go. Go for it. Een echt leven, echt jij, met al je woede en boosheid en alles wat er is. Je bent veilig. Het mag.

Er wordt van je gehouden no matter what. We love you. You are safe. We love you. You are safe.