Vandaag begint het dan eindelijk voor het echie: vertalen van The Freedom To Fly. Want, zo bleek, al mijn andere pogingen waren, nou ja, precies dat: pogingen.
.
Ik deed mijn best hè, maarreh…. om écht internationaal te kunnen gaan wilde ik uiteindelijk niet klinken als een Nederlander die al vanaf haar 18e Engelse boeken leest, Engels droomt, Engels praat en in het Engels met haar team praat, maar als ehm, nou ja, Engelstalig zeg maar. Like, for real 😜
Gewoon omdat het maar een keer goed kan, zo’n basis die je legt. En die basis, die wilde ik uiteindelijk dus niet knutselen maar voor het echie.
.
Verantwoordelijkheid nemen, voor het echie.
Keuzes maken, voor het echie.
Durven, voor het echie.
En er dan ook echt voor gaan.
.
En zo vond ik Aubrey. Die alles leest en bijschaaft tot het klinkt als native. Die ver-ras-send veel fouten eruit haalt die ik gewoon niet gezien had, om nog maar niet te spreken van mijn Dunglishe zinnen.
.
Ik voel me ineens heel volwassen en groot.
Oh my. We bouwen een internationaal bedrijf…..
…………….
…………….
Being free
You have been busy getting to your true self for a long time. Getting the veils off. Layer by layer, becoming more and more you. In many ways, with many experiences. You have experienced moments of intense happiness and unity, when you felt in touch with that bright light, under all those veils. When you could feel: this is me. This is real. This is always here.
.
Just as likely, experiencing life from your light doesn’t always work, and you regularly wonder what on earth you are doing.
I think there is a good chance that you want to be real more than anything else. To be just, you know, who YOU are. Always and everywhere and in any situation and with everyone. After all, that feels the best. When you are real, you are relaxed and sure of yourself.
.
That automatically raises questions such as: ‘But who am I, really? Can I even NOT be myself?’ You already know the answer: yes, you can. You’ve been through it so many times. You can feel it when you leave yourself. The further away you get, the more uncomfortable and uneasy and sometimes even painful it is. You stretch like a rubber band between who you are on the outside and who you are on the inside. And then, when you have been stretched to the point where the tension is ready to snap, you find your way back and try to listen to yourself better, to feel better, to take better care of yourself. Sometimes you have to experience a burnout first. Or an accident. Or an illness.
.
Ultimately you want to be out of the Illusion and into your Self. Unveiled. In your own light. There, it feels good; you feel strong and aligned, and you just know what is true for you, what is right, for you. From there you live a true, free and happy life. But, how do you get there? And how do you stay there? And how come you sometimes go away from it? And why do you sometimes get so confused about everything that goes on around you?
.
Photo by Ilona Panych on Unsplash