Voedselvergiftiging of transformatie? Die vraag is me veel gesteld. The Dreamer Awakens is zondag begonnen. Eerste Pinksterdag, later las ik pas hoe enorm passend dat was.

Een paar dagen ervoor zat ik met Mirjam ergens thee te drinken. Ik voelde me al een tijdje vlak, niet happy. Dat is geen probleem, maar nu was het anders. Het was raar. Ik dacht: de overgang. Ik dacht: het hoort erbij. Maar dat was het niet. Tijdens dat kopje thee kwam er een enorme woede vrij. Aanleiding was een appje, iets kleins, iets wat, zoals al vaak gebeurd is inmiddels, de sleutel was tot een nieuw begin.

Een grote duw ergens uit. Ergens anders in. Een nieuwe awarenes van mezelf. Een nieuwe laag van bewustzijn. A new era.

Het duwde me een laag door waartegen ik een tijdje aangehikt had. Het was prachtig en bevrijdend en beangstigend en ik werd duizelig van de opwinding ervan.

It is time for you to step out of human drama and experience in the sense that it is time to have the higher perspective – as a natural and everyday perspective.

You have wanted to, in a way, say goodbye to all of the facets of human experience and have thus created all sorts of wonderful experiences for the last few months. But now it is indeed time to focus and remain in your higher perspective for we are reaching the beginning of our new era and we need you with us for this. We need you on board for this – it’s like starting a new job!

Ik ben aan boord.

Ik heb ja gezegd.

The next phase. My new job.

En toen ik ja zei, mergde ik met mijn team. Ik kan niet beschrijven hoeveel liefde er vrij kwam. Of hoeveel er altijd al is, maar waarvan ik ‘m nu voelde. Het vulde mijn zijn. Mijn lichaam. En daarna werd ik ziek. Ja, voedselvergiftiging. Ik weet waarvan en als ik eraan denk word ik heeeel misselijk😆. En tegelijk ja, transformatie. Mijn stuitje heeft ongelofelijk veel pijn gedaan. Uitstraling naar mijn heupen, mijn hele basis. Ook mijn ruggegraat, en vooral achter mijn hart, mijn schedel, alles deed zeer. Nog steeds wel, als ik dit schrijf, maar al heel veel minder. En tegelijk, nou ja, wat er gebeurt met een voedselvergiftiging: Totale reiniging.

Ik weet niet wat er gaat gebeuren de komende periode. Ik weet ook niet wat het gaat brengen. Maar dat ik het samen doe met mijn team dat weet ik wel. We zijn één, op een andere manier dan hiervoor. Merged. En dat het de bedoeling is weet ik ook. Elke stap is bevestigd, elke keuze klopte.

En nu lopen we samen. Naar ‘I walk with clarity upon this earth’. Dat pad is ingeslagen, die era is begonnen. En zo ook gaan zij die wakker worden. The Dreamer Awakens. Verder dan ooit tevoren, elk hun eigen unieke reis, een avontuur al lang gepland en een keuze al lang gemaakt. Lieve Diëlle, Tineke, Annemieke, Mirjam, Corina, Rebecca, Petra plus one 💛 Deze keer niet voor human consciousness, zoals Unveiling the Goddess within en Working with Elohim, maar voor henzelf. Niet dat het geen grote gevolgen zal hebben. Maar toch, meer een unique individual journey and experience dan een gezamenlijke reis – hoewel we wel samen reizen natuurlijk.

Ik lees, tussen het slapen door, prachtige posts waarvan ik zo zo blij wordt. Iedereen is bezig zich voor te bereiden. Grote shifts en stappen. Innerlijk en buiten.

Ik lees hoe het zo normaal wordt: aandacht voor jou, liefde voor jou, je herinneren wie je werkelijk bent, een ander perspectief.

Ik zag de post over de samenwerking tussen Mirjam en Andrea waarin dat letterlijk zo staat. Alsof het het gewoonst van de wereld is. En dat is het ook, maar we herinneren ons tegelijk een tijd waarin dat niet zo was. Een tijd dat zoiets gek, of raar, of gedoe was. Dat het spannend was zoiets te zeggen. Dat er werd gegniffeld of met de ogen werd gerold. En wie weet gebeurt dat nog, maar toch, tegelijk, is het zo… normaal nu. Zo ok.

Ik las de posts van Petra en haar Maria kristal, ik las Tineke en haar keuze, en wat daaruit voortkomt, ik zie Annemieke en haar boek, en nog heel veel meer. Ik zie het allemaal voorbijkomen en weet dat we zulke gave dingen aan het doen zijn, met elkaar, los van elkaar, ieder op zijn en haar eigen manier, ongekend waardevol en bijdragend en onthullend en waarachtig.

Vandaag voel ik een diepe diepe dankbaarheid. Op de curve van deze transformatie zit ik richting herstel. Superzwak na drie dagen gedwongen vasten (geen toeval..?) maar sterker dan ooit. Morgen ga ik naar Wageningen, Bone Deep Core Safety gaat door. Dieper en sterker dan ooit. Iedereen die deze sleutel al heeft ontvangen kan een upgrade verwachten😉😁

Alle liefs, en alle goeds. En tot gauw!