MINI-LIGHT SIDE UPDATE – 20 MIN
Woensdag 30 december – 20.30 uur
Ik wist het wel. Nog een laatste stapje, laatste puzzelstukje, nog een laatste dingetje te doen voor we het nieuwe jaar in gaan.

Gisteren einde dag voelde ik het komen. Pijn in mijn stuitje, onderrug, mijn hoofd. Getver. Niet weer he, dacht ik. Jongens kom op. Het is genoeg geweest dit jaar.

Ik ging vroeg slapen, deed van te voren wat stretches, bewoog wat, en hoorde de storm om me heen. Jaja, dacht ik. Op een gegeven moment werd ik wakker. In mijn onderrug, ruggengraat, bekken, één grote energie bal. Ik wilde het aarden en terwijl ik bezig was, greep mijn team in. No no, Marieke, you need this to build with. Huh? Build with. Tuurlijk. Ik viel weer in slaap en werd weer wakker, ging weer als vanzelf weer proberen te aarden. De enorme opbouw aan energie in mijn systeem laten afvloeien, weg ermee, want weer enorme hoofdpijn, daar had ik geen zin in.

Weer grepen ze in. Zeiden hetzelfde. Zo lief en geduldig, zo vasthoudend tegelijk. You need this to build with. Dus ik werd een beetje meer wakker, probeerde te begrijpen. Ik voelde de enorme hoeveelheid energie die in mijn bekken lag, als een bal in een kom. Ik vroeg, Do you mean my Future? My Reality? Yes! Ik begon me te focussen op waarheen ik wilde gaan. Dacht terug aan de toekomst die Doug en ik in Zuid Limburg gedroomd hadden. Ik dacht aan de Azez en aan Draken, aan mijn kinderen, gelukkig en in hun kracht. En begon de energie die kant op te sturen. De druk werd minder, ik werd aangemoedigd. Ik ben de toekomst aan het baren, schoot er door me heen. Wat een opluchting. Ik viel weer in slaap terwijl ik bezig was, en ’s ochtends sprak ik een berichtje in voor Doug.

Het was verwarrend, en stormig geweest. Ik snapte het nog niet helemaal. Had ook geslaapwandeld. Ik vertelde hoe ik mijn Azeztuliet in de Motherstone/Anchorstone genesteld had en haar er niet meer uit mocht halen. Hoe ik de drakensteen die ik op het strand in Egmond had gevonden erbij in had gelegd, hoe deze erin klikte als een puzzelstukje op z’n plek, en hoe ze AAN waren gegaan, met z’n drieën, als nooit tevoren. Hoe ze al dagen lagen te werken voor mijn raam, van alles en nog wat aan het doen waren en hoe het me soms de adem benam. Doug sliep al en ik sprak het hele verhaal in een spraakberichtje in.

En toen kreeg ik ineens appjes van hem. Hij zag precies wat er was gebeurd. Hij schreef over Traveling en Reality en Downloads en Data. Bleef maar schrijven ook. Zag de Divine Male Powers die komend jaar terug worden gebracht. Fully restored. Schreef over de impact ervan, hoe het bij zowel mannen als vrouwen doorwerkte, het belang ervan. En bij mij vielen er steeds meer kwartjes. Ik realiseerde me: dat building waar mijn team het over had, dat was dit.

En juichend (echt, zo voelt dat dan) beaamde mijn team. Nog eentje dan? zei ik. Ja, nog eentje. Op de dag voor nieuwjaarsdag. Want de Divine Female Power of Creativity gaat de Restoration of the Divine Male Powers voortbrengen. Geboren laten worden. Baren. Nee, niet alleen vrouwen. Beiden lopen doorheen zowel mannen als vrouwen heen. Vanuit Divine Female Wisdom – which is Truth, en vanuit Sensuality – The Celebration of Being in a Physical Body.

Dus als je dit laatste stapje mee wilt maken, bewust, dan zie ik je de 30e. Met ons team, het mijne en het jouwe, wat één groot team is. Ons nieuwjaarsfeestje. En nodig rustig iedereen uit waarvan je denkt, nee, wéét: die hoort hier ook bij. Mannen en vrouwen. Iedereen.

Ik vertel tijdens deze 20 minuutjes over de Drakensteen van het strand en hoe deze de andere steen die ik begon dit jaar vond – For Love of Humanity, heeft vervangen – die ging terug in zee. Dat is klaar, geïntegreerd. Ik vertel over wat Doug heeft ontdekt over de Divine Male Powers en hoeveel impact restoration daarvan gaat hebben op, nou ja, alles. En we doen een korte mega powerful proces waarin we de energie verzamelen in ons bekken en Full Restoration of the Divine Male Powers geboren laten worden.

Let’s walk with Clarity upon this Earth